Woensdag 30 juli “Relaxed dagje Siem Reap”

Ik heb in mijn partner een geduchte schrijf-concurrente! Wat schrijft ze goed hè? Maar deze dag moet ik maar doen… Geen probleem hoor, ik tik wel wat…

We waren gisteren dus in een niet al te super, maar wel schone kamer ondergebracht, met een bed dat in Sparta als super comfortabel ervaren zou kunnen worden. Ik was blij dat ik toch in ieder geval 1 x mijn selflinflatable kon gebruiken… Desondanks worden wij enigszins gebroken wakker. Maar gelukkig ook goed uitgerust. Vandaag moeten we maar eens kijken wat we gaan doen, want er zijn meerdere opties. Optie 1 is dat we, zoals we gister bijna al geregeld hadden, een bus nemen die ons in ongeveer 11 uur naar Koh Chang brengt. Optie 2 zou kunnen zijn dat we direct naar Trat zouden vliegen en vandaar naar Ko Chang. Optie 3 zou zijn dat we vandaag nog eerst naar Bangkok zouden vliegen en de volgende dag met een minivan naar Laem Ngop (of Ko Chang) zouden rijden… We hebben in ieder geval wel een heerlijk luxe resort gereserveerd bij Seaview Resort and Spa hebben geboekt voor 5 nachten. Duur, maar tsja, we moesten wel! De vluchten naar Bangkok blijken voor vandaag wel in een keer heel duur en morgen ook nog… Daarna zijn het weer prijzen van een pakje shag…. Raaarrrrr…. We besluiten maar om toch de lange busrit te doen… 16$ p.p. We duimen dat dit dan ook echt een trip van 10-11 uur is, en niet 15 uur of zo…

Ik baal als een stekker. Heb ik gretver m’n hele tekst tot en met praktisch het einde van deze dag getypt wordt het laatste stuk niet geüpload. Wat een kut internet hier in Cambodja…. Ik moet nu eerste eerst weer even rustig worden voordat ik het pak m beet 1 A4 weer getypt heb.. g%^**mme!

Goed, nadat wij ook meteen voor twaalven van kamer zijn veranderd naar een kamer gelijk aan de grootte die Liesbeth geboekt had bij booking.com en, inclusief met minibar (gewoon een lege koelkast hoor), kleden wij ons om in onze badderkleding om lekker te gaan relaxen aan de bij deze guesthouse toebehorende pool. Wij liggen hier heerlijk te lezen aan het zwembad en af en toe liggen we er in, plannen makend wat we gaan doen op Ko Chang, of welke kleur onze nieuwe hoekbank gaat krijgen… Maar goed, we hadden al besloten om per bus naar Ko Chang te gaan, dus moest de receptie-dude nog wel even bellen met de busmaatschappij. Als dat uiteindelijk geregeld is, lopen we de guesthouse uit en de eerste de beste tuktukdriver die ons opmerkt gaat zijn welverdiende dollaah aan ons verdienen. We willen naar Pubstreet. One dollaah? Gretig zegt hij meteen ja. Mm… Dat had dus ook 50 ct. kunnen zijn. Maar ach, die jongens verdienen volgens mij zo weinig dat t ook goed is…
We stappen uit in Pubstreet en gaan eerst ff shoppen. Wat mij opvalt als ik het vergelijk met 2005 (of zelfs 2009) is hoezeer Siem Reap is verwesterd. Je hebt hier tegenwoordig allerlei ’boutiques’ waar ze allerlei crap verkopen dat voor westerse prijzen wordt aangeboden. Zeep, bodylotion,peper, coffee en dat in mooie teakhout of bamboeverpakkingen… En naast de aquariumbakken met voetenetende vissen die overal schijnen te staan is er ook een overvloed aan souveniershops met dezelfde crap- t-shirts, Boedhabeelden, sjaaltjes en andere rommel…. Zoveel was er niet in 2005, toen ik Siem Reap voor het eerst verkende. Er was maar één ATM en alles sloot pak m beet tegen 23.00… En dan moest je maar zien hoe je thuis kwam. Met de grote hoeveelheid aan tuktukdrivers is dat nu absoluut geen probleem…. We hebben heerlijk gegeten in een zijsteeg van Pubstreet en hebben nog steeds niks aan souveniers gekocht. Wellicht omdat het aanbod te groot is, wellicht omdat t toch allemaal crap is… We sjouwen nog wat rond en eindigen weer in Pubstreet waar we nog wat drinken. Maar hier worden we haast weggejaagd omdat elke tent in dit straatje zijn boxen zo hard tegen elkaar openzet dat je trommelvliezen beginnen te scheuren. Genoeg!!!

We nemen voor 75 $ cent (3000 riel) een tuktuk. Wel wat sneu voor de tuktukdriver die dacht dat ie voor n dollar de rit van een kameraad overnam. Nu naar bed.