Vrijdag 18 juli ” Doi Suthep op de brommer”

Dit is nu de titel, dus jullie weten wat we van plan zijn. Fysiek is het wat rustiger bij mij, maar nog lang niet in orde… We merken het wel. Toedels!

Tsja, en nu al weer bijna zes uur later is het nog steeds rustig, dus hou ik mijn vingers gekruist. Het voelt alles ok, en zo wil ik het ook graag hebben voordat we vertrekken morgen naar Cambodja. Hopelijk houden de separatisten in Thailand zich koest… Een flauwe link naar het verschrikkelijke voorval in de Oekraïne. Wat zijn er in 1 klap veel mensen in diep verdriet gehuld! We leven enorm mee!

We staan vroeg op en tegen half negen doen wij ons ontbijt (ik maar n minimum, eerst maar eens kijken hoe alles op elkaar reageert). Ik blog en Liesbeth leest het laatste nieuws over de crash in de Oekraïne. Tegen half tien gaan we met de brommer eerst even bij de verhuurster langs om te vragen wat het ons gaat kosten als de brommer iets later ingeleverd zou worden…. We hebben tot 13.40 uur, en meer dan zoveel uur later en het zou weer de volle dagprijs zijn… Ok dan! Met de rugzak goed ingepakt en de rest vh ontbijt in een nasibak gaan we op weg naar Doi Suthep. Gelukkig had de verhuurster een eigen helm die mij wel paste. Stoerrr!! (Let even op hoe opwindend ik brommerrieden vind )

We rijden in stuk goed (aan de linkerkant en het systeem van eenrichtingsverkeer reeds onder de knie hebbend) naar Chang Mai zoo (en dus, richting Doi Suthep). Maar ergens na de zoo besluiten we om toch maar terug te keren naar CM, want de benzinemeter is wellicht wat zorgelijk. Bij een station tanken we voor 35 baht en rijden vervolgens heerlijk door de natuur, zigzaggend naar boven (goed wegdek!). We stoppen onderweg nog voor n mooi uitzicht…

Na ongeveer 10 km zijn we boven op de berg en parkeren ons brommertje tussen twintig van zijn soortgenoten, negeren zoveel als Liesbeth kan, souveniersstalletjes en lopen de eerste treden naar boven. Voor de grote naga’s (mythische slangen), die de trapleuning vormen, doen we de rest van ons meegenomen ontbijt. Lekker hoor. Colaatje er bij… Vervolgens klimmen we naar boven… Daar aangekomen is het behoorlijk toeristisch, maar wel enigszins indrukwekkend.

We doen onze ronde rondom de Wat en Chedi volgens goed Boeddhistisch gebruik zonder de 30 baht (foreigner-entree, yeah right…) en uiteraard met de klok mee. We worden nog gezegend door n monnik die ons lekker nat sprenkelt en ons verder nog een goede reis wenst. Als we nu vertrekken, zijn we op tijd terug voor de inlevertijd. We rijden heerlijk naar benee, en zijn inderdaad op tijd terug. Nu gaan we relaxed bij het zwembad. Mijn darmen voelen nog steeds ok…. Het begint te regenen…
Dan maar naar de hotelkamer. We relaxen een beetje tot 19.00 en gaan wat simpels doch zeer aan de prijs, eten in het hotelrestaurant. Het valt wat tegen, maar het vult. M’n maag en darmen zijn noch immer rustig. Mooi zo.
We bekijken het slecht gestreamde journaal uit Nederland over de vliegramp. Bah, wat een verdriet!